Jeszcze jedno, bo zapomniałem o tym wspomnieć - a to bardzo ważne, jeśli ktoś tu przyjdzie i zacznie czytać wymianę zdań pomiędzy nami - zauważ, typku, że ja nie kopiuję Twoich nicków. Piszę ciągle z jednego. A to Ty mnie skopiowałeś, i to jeszcze wypowiadasz się pod innymi nickami, jakby to było normalne. Sam w dawnych latach robiłem to na tej stronie, ale miałem w tym cel w postaci argumentowania swoich racji przeciwko dzieciakom, które mnie mało rozumiały. To była taka sztuczna gra w rzeczywistość. Ale przestałem to robić dawno, dawno temu, lata temu. Bo zrozumiałem jak złe to jest dla mojej psychiki. Nie potrzebowałem tego kontynuować. A Ty to robisz bezwzględnie, bez żadnej jakości bytu, tak o, po prostu, ot tak, ponieważ coś Tobie w przeszłości zaszkodziło na umysł. Może to maryśka? Bo jak tak, to nie dziwię się - bo miałem niektórych znajomych, którzy polecieli w niepamięć (ze złości) tylko dlatego, że przeginali z marychą. A tak się bronili, że to przecież nie jest niezdrowe! Że już alkohol jest gorszy! No i efekty były jasne nawet dla matki jednego z nich, która tak mocno go kochała i mieszkała z nim - że chciała mu pomóc, a to ten JĄ, własną MATKĘ chciał wyjebać z mieszkania, bo prosiła go o opamiętanie. Z płaczem i w koszmarze życiowym musiała od niego uciec, zostawiła mu własne mieszkanie, żeby chłop sobie lepiej, jakoś chociaż trochę, poradził w życiu. Nie wstyd Ci wypisywać takich głupot, w tym wieku? Naprawdę pożegnałeś się już z własnym potencjałem? Bo co? Bo emocje? Bo nieprawidłowo działający umysł, czy psychika? To Ci wystarczy? Proszę bardzo. Ja się poddaję, spadam, nara. Nie odpowiem Ci już na nic więcej. To moje ja i ja bardzo dobrze wiem, jak nim rozporządzać i komu coś z siebie dawać. Ten, kto nie zasłużył - nie będę dla niego niemiły, a wręcz odwrotnie - ale jednego nie mogę dla takiej osoby zrobić - naprawić jej. Bo sama tego nie chce. Tacy ludzie, jak Ty, szukają dziury w całym. To powtarzalny proces myślowy - powtórzę - jest najprzeciętniejszą formą psychicznej retrybucji za swoje bodźce. Ta osoba, która nad nimi nie panuje - ta zrzuca całą winę na innych. I to ma być ta Twoja odpowiedzialność? Ta Twoja poważność? Ta elokwentność? Ta inteligentność? To "nie imprezowanie"? Bo to inni są niepoważni? Bo to inni są źli? Sam mówiłeś nieraz ludziom o absolutach, że są złe, a sam je dzisiaj stosujesz na Bogu ducha winnych ludziach. To idiom - bo nie chodzi tu o Boga. A o Twoje myślenie. Gdzieś tam się zagubiłeś i myślisz, że tylko Ty masz rację. A gdy ją łączysz z innymi, to już cały wybuchasz. I znowu kończy się na nie tym końcu ścieżki myślowej, co trzeba. Stąd pozostaje Ci wiecznie myśleć tylko o kupie. Zamiast skupić się na tym, że kupa to tylko efekt światła, które stworzyło materię. Niestety, mogę tylko się domyślać, że Ty z nauką masz raczej mało wspólnego (a nie chcę obrażać, ale to musi być prawda, czuta ze zwykłej dedukcji). Veni vidi vici, bejbe. Ta strona i tak na zawsze będzie moja. Jesteś tu tylko gościem. Ale pisz, co sobie chcesz, bo żyjesz w moim świecie. Ja mam o wiele lepszy. :) Ten rzeczywisty. I tylko o to mi w tym wszystkim chodziło. Żeby wrócić do żywych. A Tobie się tego nie udało zrobić. Współczuję. I powtarzam - nie miej do mnie żalu, czy pretensji o swoje ja, ponieważ to nie ja do tego doprowadziłem. Ty spotkałeś po prostu ostatni przebłysk światła, który Ci został dany z zewnątrz. Ale jak sobie chcesz - rób, co chcesz. Twoja decyzja.

Nie wiem kto spowodował w Tobie taki stan umysłu, ale na pewno nie ja. Więc nie miej do mnie pretensji o to, kto na Ciebie w jakiś sposób wpłynął. Nie byłem to ja i to jest fakt. Więc nie wyrzucaj na mnie swojego ja, które w żaden sposób się z moim nie łączy. Nic o mnie nie wiesz i próbujesz mi wcisnąć swoje postrzeganie rzeczywistości. Słuchaj, typku, ja mam swoje i lubię ludzi wyciągać z gówna. Ale nie aż takiego. Więc kończę już z Tobą. Bo ja nie żyję w dole. :) Cieszy mnie, jak ludzie są szczęśliwi, a tu panuje naprawdę jakieś piekło i próbowałem swoich sił. Ten, kto nie chce być wyciągnięty, tego się nie da wyciągnąć, nieważne jak ktoś bardzo by chciał. Nie nauczyłeś się tego jeszcze? Że nie da się po męsku "uratować", czy "naprawić" kogoś, kto tego nie chce? Sam to przecież tu zaprezentowałeś, więc o czym Ty mówisz? O jakichś dołach? :D Ja to już dawno mam za sobą. Ale sądziłem, że i Ciebie na to stać, bo ja osobiście nauczyłem się kochać ludzi, a nie ich nienawidzić. Nie wiem, czemu mi imputujesz jakieś złe samopoczucie... Jest odwrotnie. Nauczyłem się jak światło przepełnia każdy mój bodziec w mózgu, stąd taka radość i doszukiwanie się światła tam, gdzie wydaje się, że jest jego brak. Ale mówię - nie uratuję gościa, który tego nie chce, bo nauczył się i przyzwyczaił się obwiniać inne osoby za bodźce pierwotne. To nie moja sprawa. Masz to pamiętać, brudny gnojku, że to nie ja spowodowałem w Tobie ten eksces zachowawczy. To nie ja zainicjowałem to zesranie się na życie. Więc sprawdź jeszcze raz odbicie w lustrze i przypomnij sobie, komu aż tak pozazdrościłeś, że się na kogoś aż tak wkurwiłeś, iż ta osoba musiała z Twojej psychiki zniknąć. To działa tylko jednorako. Tylko w jeden sposób człowiek aż tak się niszczy. TYLKO z takiego procederu bierze się aż taka nienawiść do świata. To choroba psychiczna. A to nie oznacza, że masz niezdrowe kupki, bo mogą być zdrowe. Ale przypisujesz im coś, czego nie ma, zamiast się skupić na inżynierii wstecznej swoich bodźców mentalnych, w mózgu, bo tam jest odpowiedz na nurtujące Cię osobiste pytania, a nie na końcu tej drogi. Ta droga się nie skończy, kiedy Ty nie powiesz stop. To tyle, bejbe. Chciałem Ci pomóc, ale się nie da. Tak, jak wspomniałem - ten, kogo na to nie stać, np. na drugą osobę, ten odrzuca rzeczywistość na rzecz subiektywnego podejścia do swojej egzystencji. To najprzeciętniejsze zjawisko u ludzi na świecie. Więc wypisuj sobie o tych kupkach, ale fajny temat żeś sobie obrał w zastępstwo rzeczywistości. :) Mógłbyś pracować, zamiast żyć z zasiłku chorobowego. Mógłbyś robić o wiele, wiele więcej. Ale nie chcesz. I tę złość zrzucasz na tych, którzy (tak Ci się wydaje) się tego nie spodziewają. Pomyliłeś się, bo się dokładnie tego spodziewałem. To tyle, móżdżku. Rób, co chcesz, szukaj hejtu tam, gdzie go nie ma. Nadawaj innym ludziom role, których nie mają, a tylko Ty je wymyślasz, bo jesteś tak słabą społecznie jednostką. Przykro mi, ale mi nie przykro. Ja tam wolę się ispirować herbatką waniliową, a nie swoimi wypocinami. To jest mój ostatni komentarz/wiadomość dla Ciebie, więc rezygnuję już z dalszego dogadywania się z Tobą, człowieku. Przyszedłem tu, bo mi się nie spodobało, że jakieś coś dziwnego zasyfia jedną z moich ulubionych stron o Grand Theft Auto. Jakoś nikt z jej producentów nie ześwirował jak Ty. Jakoś świat leci do przodu i mamy się wszyscy dobrze. A dlaczego akurat nie Ty? Kto według Ciebie wyrządził Ci krzywdę? Twój stary? Ktoś naprawdę zrobił Ci krzywdę, czy coś przed sobą ukryłeś, że to na przykład Ty się w jakiś sposób ośmieszyłeś? Tego jestem ciekaw. Czy jesteś odważny na tyle, żeby powiedzieć przed obcym człowiekiem prawdę. Bo zauważyłeś chyba, że to nie ja mam ze sobą problem i nie ja wypisuję o "robionych kupach". Przykro mi, ale Ci nie pomogę. Nie mam jak. A szkoda. Bo z Luigi" zrobił się jakiś prymityw bez świadomości, który myśli, że świat jest zły. Brawo. Gratuluję rozsądku.

sorki że się powtarzam ale pierdy przeobraziły się w coś innego coś zdecydowanie mocniejszego i wilgotniejszego bo gdy podkładam sobie rękę w celu zbadania i puszczam gas to dłoń robi się wilgotna a powietrze gęstnieje ze dosłownie czuje je na rence gdy macham

Ale tęgie pule walę gorące aż parzą mnie w czoko niczym gorący gaz co się sączy z wulkanu uuuuaaa

Na klopie siadam, dupsko mi się poci,
klocek się wije jak wściekły gad z bagna,
sraka mnie targa, kiszka wrzeszczy: "Wypchaj!",
a z tyłu piecze jak smoła w roboci.

Siermiężna męka — pot, łzy, smród i zgrzyty,
jęzor na brodzie, a gówno w pół drogi,
napieram twardo, choć ciemne uroki
krążą mi wokół dupy jak termity.

Rzygam od smrodu, spływam jak ściek rynny,
w tyłku tornado, pulsuje jak młot,
kurwa, nie idzie — jak beton, jak szynki,

dusza już wisi na jednym ze zwłok.
Lecz wreszcie: chlup! — tryśnie gniew boży,
sraka zwycięża, klozet się pożre.

Gadasz, jakbyś właśnie wysrał objawienie do kibla i pomyślał, że to mesjańskie przesłanie, które trzeba rozsmarować wszystkim po twarzach. Twój „kompocik” to co najwyżej rozwodniony kał z zatwardzenia – ani treści, ani zapachu życia, tylko cuchnąca pretensja. Wciskasz ludziom te swoje popłuczyny z duchowości, jakbyś lał je chochlą prosto z klozetu, w którym fermentuje twoja frustracja. Mówisz o poziomach, a sam siedzisz po szyję w własnym szambie, przekonany, że to termalna kąpiel. Jeśli to twoja droga do Boga, to miej chociaż odwagę przyznać, że srasz do tej samej dziury, z której próbujesz innych wyciągać.

1 / 5979

©

połączeń z bazą: 1, zapytań: 13, czas: 0.024s, pamięć: 0.219MB